Pfyn kültürüne ait bu 7,3 santimetrelik küçük alet, görünüşü itibarıyla adeta tarih öncesi bir “İsviçre çakısı” gibi. Keskin çakmaktaşı bıçağı, huş ağacı ziftiyle sabitlenmiş bir ahşap sapla birleştirilmiş. Sapa delik açılarak muhtemelen boyna asılabilecek ya da kolay taşınabilecek şekilde tasarlanmış.
Alet, Almanya ile İsviçre sınırında bulunan Öhningen’deki Wangen-Hinterhorn arkeolojik alanında ortaya çıkarıldı ve şu anda Baden-Württemberg Devlet Arkeoloji Müzesi’nde sergileniyor.
Pfyn kültürü, MÖ 4300 ile 3500 yılları arasında Güney Bavyera’dan Kuzey İsviçre’ye kadar yayılan bir Neolitik topluluktu. Özellikle kazık temelli evleriyle (pile dwellings) tanınıyorlardı. Bu evler, göl ve bataklık kenarlarına inşa edilen kazıklar üzerine kurularak hem yaşam alanı hem de suya ulaşım avantajı sağlıyordu.
UNESCO, 2011 yılında bu tür kazık temelli yerleşim yerlerini Dünya Mirası listesine aldı. Bu bölgelerdeki bataklık ortamı, genellikle bozulup yok olan organik materyallerin — ahşap gibi — olağanüstü şekilde korunmasına olanak tanıyor.
Wangen-Hinterhorn’daki bu yerleşim, ilk olarak 1856’da bir çiftçi tarafından keşfedildi. Ancak sistematik arkeolojik kazılar ancak 1970'ler ve 1980'lerde gerçekleştirilebildi.
Bulgular, Pfyn halkının bu bölgede MÖ 3900 civarında yerleştiğini gösteriyor. Evlerini bölgedeki ağaçlardan yaptıkları kazıklar üzerine kurdular. Hayvan evcilleştirdiler, tarım yaptılar ve bölgede kalıcı olmasalar da yüzyıllar boyunca dalgalar halinde buraya gelip gittiler.
Kazılarda ortaya çıkan aletlerden bazıları, sadece günlük işlevlere değil, aynı zamanda gıda işleme gibi özel kullanımlara da işaret ediyor. 1940’larda bulunan bir bıçağın sapında, huş zifti içerisinde tahıl tanelerinin izlerine rastlandı.
ALM’de ayrıca 3000–2400 yıllarına tarihlenen bir başka tahta saplı çakmaktaşı hançer de sergileniyor. Tüm bu buluntular, Pfyn halkının yalnızca hayatta kalmakla değil, aynı zamanda teknolojik yenilikler ve deneysel üretimle de ilgilendiğini gösteriyor.
